Përshkrimi i Allahut nga Imam Aliu

Ky fjalim i njohu si “Fjalimi i konturave” zë vend tejet të lartë në mesin e fjalimeve të Prijësit të besimtarëve. Masada ibn Sadak transmeton për imam Xhafer ibn Muhamed es-Sadikun (a.s) – se ka thënë:

“Prijësi i besimtarëve e ka mbajtur këtë fjalim nga foltorja në Kufë pasi njëri nga të pranishmit e ka pyetur: ‘O Prijësi i besimtarëve! Na përshkruaj Allahun, ashtu që të mund ta paramendojmë sikur kur e shikojmë me sy, ashtu që adhurimi ynë i njohur për Të të mund të shtohet!’.

Prijësi i besimtarëve ishte zemëruar fort për këtë dhe urdhëroi të tuboheshin në xhami. U tubuan aq shumë muslimanë sa xhamia nuk i nzente. Atëherë Pirjësi i besimtarëve u ngjit në foltore, gjersa akoma ishte në gjendje të zemërimit, ndërsa ngjyrën e fytyrës akoma e kishte të ndryshuar. Pasi e lëvdoi dhe madhëroi Allahun dhe u lut për bekimin e Tij mbi Pejgamberin e Tij, ai mbajti këtë fjalim”:

Përshkrimi i Allahut

Falënderojmë Allahun, të Cilin refuzimi dhe shkagimi nuk e bëjnë të pasur dhe të cilin bujaria dhe mirësia nuk e varfërojnë, ndonëse çdo dhurues pos Tij është i mangët, kurse çdo refuzues pos Tij meriton qortim. Ai është dhurues i shpërblimeve bujare dhe dhuratave e përkrahjeve të shumta. Të gjitha krijesat varen nga Ai. Ai atyre u ka garantuar paisje dhe u ka caktuar mjete për jetë. Ai e ka përgaditur rrugën për ata që i drejtohen dhe për ata të cilët kërkojnë atë që gjendet në te. Ai është bujar në pikëpamje të asaj çka nuk kërkohet prej Tij. Ai është i pari për të Cilin nuk ka pasur “përpara”, ashtu që pas Tij nuk mund të ketë asgjë. Ai pengon dritat e syve që Ta shikojnë ose ta sodisin. Koha nuk ndryshon mbi Te për t’u krijuar ndonjë raport në raport me Te. Ai nuk ndodhet në asnjë vend që të supozohet lëvizja e Tij.

Nëse Ai do të dhuronte tërë atë çka prodhojnë minierat në male, ose tërë arin e argjendin, margaritarët dhe copat e koraleve të cilat janë të fshehura nën mburojat e oqeaneve, kjo nuk do të pakësonte bujarinë e Tij, as do të cenonte shumësinë e asaj që e posedon Ai. Me të vërtetë, Ai akoma do të posedonte thesaret e shpërblimeve, sikur të mos kishin qenë të prekura nga kërkesat e njerëzve, nga se Ai është Dorëliri të Cilin të lypurit e nevojtarit nuk mund ta varfërojë, as ngulmi i kokëfortëve nuk mund ta bëjë dorështrënguar.

Cilësitë e Allahut siç janë përshkruar në Kur’anin Famëlartë

Mandej, shiko o ti që kërkon, dhe përkufizohu në ato cilësi të Tij për të cilat udhëzon Kur’ani dhe ndriçohu nga drita e udhëzimit të tij. Lereni në dorë të Allahut të Madhëruar atë dituri me kërkimin e cilës të ka ngarkuar shejtani, e kërkimin e cilës Kur’ani nuk ta ka bërë obligim, as ekziston ndonjë gjurmë për te në rrugën e Pejgamberit – Selami i Allahut qoftë mbi të dhe mbi familjen e tij! – as te prijësi i udhëzimit. Ky është kufiri i skajshëm i të drejtave të Allahut nga ju. Dije se në dituri janë konsenguentë ata të cilët më së shumti përmbahen nga të ngriturit e perdeve të cilat ndodhen sipër të panjohurës, ndërsa pranimi i tyre i mosnjohjes mbi hollësitë e misterit i kanë përmbajtur nga tundimi i mëtutjeshëm. Allahu e lavdëron pranimin e tyre të dobësisë për ta arritur atë që nuk mund ta përfshijnë me njohuri. Ai e quan konseguencë në dituri ngurrimin e tyre të thellohen në atë për çka Ai nuk u ka urdhëruar të hulumtojnë lidhur me qenësinë e Tij. Kufizohu në atë dhe mos gjyko mbi madhështinë e Allahut të Lartësuar në bazë të mendjes tënde; përndryshe do të jesh nga ata që janë shkatëruar.

Ai është i fuqishëm në atë masë sa mund t’i dëbojë shigjetat, që i lëshojnë imagjinata e tyre dhe të kuptojnë pikat e skajshme të fuqisë të Tij, kur mendja, e liruar nga kanosjet me pëshpëritje të shejtanit, përpiqet ta gjejë ate në thellësitë e mbretërisë së Tij, kur zemrat të përmallohen për arritjen e cilësisë së veçorive të Tij dhe kur vrimat e mendjes do të hapen atje ku nuk e arrijnë dot cilësitë, në mënyrë që të arrijë njohuri mbi qenësinë e Tij, duke kaluar kurtha të errëta të së panjohurës dhe duke u orientuar sipas Tij. Ata do të kthehen të dëshpëruar, duke pranuar se njëmend njohja e Tij nuk mund të arrihet me këso bredhje arbitrare, as se mëndjen e dijetarëve do të mund ta depërtojë ndonjë grimë e madhështisë së fjalës së Tij.

Ai e filloi pa kurrëfarë shembulli të cilin do ta ndiqte dhe pa kurrëfarë mase të cilën do ta imitonte nga cfarëdo krijues i njohur që ka qenë para Tij. Ai na tregon fshehtësinë e fuqisë dhe surprizës së Vet, çka flet mbi shenjat e urtësisë së Tij. Pranimi i krijesave që Ai t’i mbajë me pushtetin e Vet na shpie në nevojën e domosdoshmërisë së ekzistimit të argumenteve të tij dhe masa e urtisë së Tij përmbahen në mrekullitë e Tij dhe është udhërrëfyes drejt Tij. Madje edhe krijesa memece është udhërrëfyes drej Tij, thua se edhe ajo flet, kurse udhëheqja e saj drejt Krijuesit është e qartë.

Dëshmoj se ai që të parafytyron duke analizuar pjesët përbërëse të krijesave Tua dhe duke bashkuar kupat e nyjeve të tyre, të cilat fshehin nivelin e urtisë Tënde, që nuk e orienton fshehtësinë e mendjes së vet në të njohurit Tënd, kurse zemra e tij nuk është e mbushur me bindjen se Ti vërtet nuk ke të ngjashëm. Dhe njeriu të tillë sikur nuk ka dëgjuar se si ata të cilët kanë ndjekur i braktisin ata të cilët i kanë ndejkur me fjalët:

“Për Allahn, vërtet kemi qenë në rrugë të gabuar kur ju kemi barazuar me sunduesin e botëve.” (Kuran, 26:97,98)

Gënjejnë ata të cilët Ty të përshkruajnë shok kur të krahasojnë me fantazmat e tyre dhe kur me imagjinatën e tyre Ty ta veshin veshjen e krijesave, me parafytyrimet e tyre Ty të ndajnë në pjesë, si kur copëtojnë trupa dhe me aftësinë e mendjes së tyre Ty të vlerësojnë në bazë të natyrës së fuqive të ndryshme. Dëshmoj se çdonjëri që Ty të krahason me ndonjë nga krijesat e Tua – pranon se ka të barabartë me Ty, e kush të parasheh diç të barabartë – nuk beson në atë që e përbëjnë shenjat Tua të qarta dhe çka flasin qartësia e argumenteve Tua. Ti je Allahu, i Cili nuk mund të jetë i mbyllur brenda kufijve të mendjes, ashtu që të formësohesh nga të persiaturit e tyre, as me shqyrtimet e mendjes, dhe të jesh i kufizuar dhe i varur nga ndryshimet.