Mirësitë e leximit të sures el-Huxhurat (2)
Shkaqet e zbritjes së pesë ajeteve të para të sures el-Huxhurat
Disa komentues, rreth zbritjes së ajetit të parë përmendin një, madje disa shkaqe, po ashtu rreth ajeteve në vazhdim, përmendin shkaqe të tjera. Prej çështjeve që përmendin si shkak të zbritjes së ajetit të parë është: “Kur Profeti vendosi të drejtohej drejt Hajberit (për luftë), kishte dëshirë që të linte një person të caktuar në vend të tij në Medine dhe ta caktonte zëvendës të tij. Mirëpo shoku i tij Omeri propozoi një person tjetër, atëherë zbriti ajeti i parë duke urdhëruar që të mos dalin kundër vendimit të Allahut dhe të Dërguarit të Tij” (Tefsiri i Kurtubiut, vëllimi IX, fq. 6121).
Komentues të tjerë thonë: “Disa muslimanë herë pas here thoshin: “Sikur të zbresë për ne një ajet, do të ishte më mirë!” Atëherë zbriti ajeti: “Mos dilni para (urdhrit të) Allahut dhe të Dërguarit të Tij”.
Të tjerët thonë: “Ajeti tregon për veprat e disa muslimanëve, të cilët i kryenin adhurimet e tyre para kohe dhe për këtë zbriti ajeti që t’i ndalojë ata nga ky veprim”.
Ndërsa, rreth ajetit të dytë komentuesit kanë thënë: Një grup njerëzish prej fisit Temim shkuan në Medinë. Kur hynë në xhaminë e Profetit, thirrën me zë të lartë nga prapa dhomave në të cilat qëndronte Profeti (paqja qoftë mbi të dhe familjen e tij): “O Muhamed, dil tek ne”. Kjo mënyrë e të thirrurit pa kulturë, e shqetësoi Profetin. Ai (paqja qoftë mbi të dhe familjen e tij) doli tek ata. Ata i thanë: “Kemi ardhur tek ti që të krenohemi, prandaj lejo poetin dhe oratorin tonë që të përmendin krenarinë e fisit tonë”. Profeti u dha leje, dhe oratori i tyre u ngrit e filloi të fliste rreth krenarisë dhe virtyteve të tyre imagjinar.
Profeti urdhëroi Thabit ibn Kajsin (oratori i ensarëve dhe i Profetit) që t’u përgjigjet atyre. Ai u ngrit dhe mbajti një ligjëratë me retorikë të lartë dhe ligjëratës së tyre nuk i mbeti asnjë ndikim. Pastaj u ngrit poeti i tyre dhe recitoi disa vargje poezish duke lavdëruar fisin e tyre. Më vonë u ngrit Hasan ibn Thabit (poeti i Profetit) duke iu përgjigjur atyre me një poezi me mjaft vlera.
Një person i njohur i atij fisi, i quajtur El-Ekra’, u ngrit e tha: “Vërtet ky burrë (e kishte fjalën për Profetin), oratori i tij është më lart se oratori ynë dhe poeti i tij (poeti i Profetit) është më i famshëm se poeti ynë. Jehona e zërit të tyre shkon më larg se zëri ynë”. Profeti urdhëroi që atyre t’u jepnin dhurata, me qëllim që të ndikonin në zemrat e tyre. Ata u ndikuan së tepërmi nga kjo sjellje dhe e pranuan profetësinë e Profetit (paqja qoftë mbi të dhe familjen e tij).
Vazhdon
(Revista “Vlera”, nr. 16, shtator/tetor 2015, fq. 24)
