“Fluturim ndjenjash”- poezi…

Fluturim ndjenjash

Gjatë gjithë jetës

s’do dalë nga kjo humnerë dehëse

Unë ende s’kam qenë

kur Ti u ule në zemrën time

Ti nuk je si diell

që sjell qetësinë apo të qenurinë

të tjerët vijnë e shkojnë

Ti mbetesh ashtu si je

Nëse unë jam shpend

sytë e Tu janë qielli

pasi sekretin e të fluturuarit

askush pos Teje nuk e din

Për mua është e veshtirë që pa Ty

të shkruaj detyrën e të fluturuarit

me zërin e sharkisë së lodhur

e vështirë ta lë gërmazin e këngës

Hej!

Unë e ti edhe pse jemi robër

është gjynah që nga mërzia të vdesim

Eja ti deri në fund të botës

të ulemi e të mos fluturojmë

Vendi për të fluturar nuk është toka

por është në zemrën e gjithësisë

përrallat e vdekjes dhe ndarjes

le të mbesin në rrjeshtat e librave

Mos thuaj jeta jonë mbaroi

Mos thuaj pas kësaj s’ka mërzi

Mos thuaj që më s’ka shpirt binjak

Eja ta thurrim të ardhmen

pasi kjo nuk është një mundësi e vogël

Mbaje lotin tënd të pastërt

për të larë lëkurën që do fluturoj

Gjallëroje zërin e gëzuar

pasi erdhi koha e paqes, fluturimit dhe çlirimit…

Zehra Huduti